Geen blik, wel taart!

Foto: Jonathan Ogilvie

Dit weekend werd de bowa gewekt uit zijn korte zomerslaap. Hij mocht een ritje maken naar de Amstel en nam mee: twee achten. Maar niet zomaar twee achten, het waren de twee mooiste achten van de vloot. Gevuld met sterke wedstro’s en felle stuurtjes namen deze achten het op tegen de top van studentenroeiend Nederland, over een afstand van 750 meter. Nét geen sprint maar ook zeker geen afstand waarin je een chille baanhaal gaat opzoeken. Precies vervelend dus.

De Amstelbeker begint met een time trial. De dames behaalden hierin een 9e plek en voeren niet hun beste race omdat ze een beetje inzakten door de race heen. De herkansing ging een stuk beter. De dames namen het op tegen Triton en wonnen, waardoor ze een plekje in de kwartfinale bemachtigden. Helaas moesten ze het, omdat de time trial niet geweldig ging, nu tegen Nereus (die uiteindelijk de hele wedstrijd wonnen) opnemen en werden ze uitgeschakeld. Al met al waren ze tevreden met de stijgende lijn die ze hebben kunnen neerzetten. Daarbij zorgde de uitschakeling er ook voor dat ze nog konden genieten van de laatste zonnestraaltjes van het jaar, onder het genot van een stuk van de befaamde Willem III appeltaart.

De mannen behaalden een 10e plek bij de time trial. Ze hadden opzich oké gevaren maar er ontbrak wat pit. Bij de herkansing kwam die pit naar boven. Ze namen het op tegen Okeanos en legden direct hun puntje ervoor. Tot de laatste 30 meter verliep de wedstrijd erg gesmeerd. Helaas werd toen de grootste nachtmerrie van iedere stuur, roeier en coach werkelijkheid: er werd een boei geraakt. Zo’n klein onbenullig balletje in het water kan toch voor zulke ellende zorgen. Meestal gaat het goed, dan blijf je een beetje haken en ga je vervolgens extra hard roeien om het goed te maken (wordt ook wel motivatiesnoekje genoemd), maar deze keer niet. Deze boei was rebels. Houter werd samen met zijn paal onderwater getrokken en kon de Amstel van wel heel dichtbij bekijken. Zó dichtbij dat hij er zelfs een slokje van kon nemen. ‘’De Amstel smaakt best wel goor… dus mijn maag wilde dat ook niet binnenhouden’’ – Houter. Hiermee eindigde de Amstelbeker voor de mannen.

Gelukkig hangt er weinig van deze wedstrijd af en is het vooral gewoon heel leuk om mee te doen. Het is namelijk dé wedstrijd waarbij de (olympische) top gaat combineren met het (opkomende) talent van hun vereniging. De mannenboot had, net als de dames, achteraf nog een stuk appeltaart gechapt en ze konden wel tevreden terugkijken naar hoe ze de voorwedstrijd hadden ingestoken.

Al met al dus is de aftrap van het nieuwe roeijaar weer geweest en zijn wij met het Venster heel benieuwd wat we allemaal gaan zien het komende jaar. Zet hem op allemaal!